Ponieważ bliskiemu otoczeniu Ali zabrakło obecności i wrażliwości, by pomóc jej w obcowaniu z naporem uczuć, świat dla Ali stał się miejscem raczej niebezpiecznym i pozbawionym łagodności. Gdy Ala dorosła, znalazła wreszcie organizacje (sztywne poglądy, religię, wielką korporację), które wydawały jej się na tyle silne, by zlikwidować kruche poczucie wartości i lęk.

Niestety, przechowywanie wczesnodziecięcych,  niezrozumiałych uczuć i myśli w teczce (poza umysłem) nie pozwala na ich oswojenie i przekształcenie w cierpienie, które byłoby znośne. Dlatego nieświadome przygnębienie, żal i pomieszanie Ala przekazuje innym w sposobie kontaktowania się. Jednak otoczenie reaguje inaczej, niż troskliwi rodzice małego dziecka, więc Ala ma wrażenie, że inni jej nie lubią i nie cenią.

Ala znajduje jednak ekwiwalent miłości i poczucia bezpieczeństwa w postaci pieniędzy i prestiżu. Otworzyła też konta w mediach społecznościowych i sprawdza jak jej idzie. Trzymamy kciuki za Alę. Wierzymy, że intuicja popchnie ją do szukania pomocy.

‍